Binnen de IT wereld is het al geruime tijd een in meerdere mate komen en in mindere mate gaan van modellen. Voor de service manager was het 10 jaar geleden nog relatief eenvoudig met alleen ITIL als ‘best practice’ model. Inmiddels moet de service manager het naast meerdere versies van ITIL ook nog doen met ASL, BiSL, Cobit, ISO20.000, ISPL, OSMF en ga zo nog maar even door.
Er worden ook pogingen ondernomen om deze modellen onderling te positioneren door ze bijvoorbeeld te plotten op het 9-vlaks model. Logisch gevolg hiervan is dat er een domeinen strijd gaat ontstaan. IT-ers in de rechterkolom moeten zich concentreren op ITIL en ASL. IV’ers moeten zich vooral bezighouden met BiSL en Cobit. Het valt nog mee dat er vanuit de IT-wereld nog geen modellen zijn ‘opgelegd’ aan de linkerkant, alhoewel … Ik ben nog aan het ontdekken in hoeverre BPM en BRM vanuit de IT aan de business worden opgedrongen zodat er een meer systeemtechnische benadering wordt gevolgd voor het automatiseren van bedrijfsprocessen. De commerciele belangen voor software leveranciers van BPM en BPM management systemen zijn levensgroot.
De aanleiding voor deze column is echter geboren in een opmerking van een collega die zich afvroeg of er niet een maturity model voor modellen moet komen. Dit idee spreekt mij heel erg aan. Ik zie namelijk grote mogelijkheden om het juiste model voor de juiste situatie aan te merken. Bijvoorbeeld, als een bedrijf zich bevindt op CMMi level 1 dan heeft het geen zin om een model te gebruiken dat zich op CMMm level 5 bevindt. Andersom kan het wel zinvol zijn om met behulp van een model op CMMm level 2 vanuit CMMi level 1 naar 2 te groeien. Uiteraard moet er goed worden nagedacht over de criteria voor de verschillende levels van het CMMm. Nog beter is het als er een lifecycle component aan wordt toegevoegd. Hiermee kan worden bepaald wanneer een model end-of-life is en of je als bedrijf nog moet investeren in het implementeren van een dergelijk model. Zeker voor organisaties die met ITIL werken is dit geen overbodige luxe maar ook ASL-adepten moeten oppassen omdat versie 2 onderweg is. Een derde mogelijkheid is een model te plotten op de hype-cycle van Gartner. Het grote voordeel hiervan is dat je daarmee kan inschatten wat de ontvangst zal zijn van een model. Het namelijk absoluut geen zin om een model te implementeren wanneer deze in de ’trough of disillusionment’ zit.
Eigenlijk, als ik dit zo teruglees, is er volgens mij vooral een noodzaak voor een beheersmethodiek voor modellen … toch?
Nee. Hoewel de gedachte aan een dergelijke ‘holy grail’ wel verleidelijk is, wil ik met deze gechargeerde redenatie vooral een relativerende toon aanslaan in de blijvende ratrace van modellen.
